Vertigo: utrata równowagi na skutek zaburzeń ośrodkowych (ucho wewnętrzne) znacząco utrudnia wykonywanie codziennych czynności i obowiązków, tak osobom w średnim jak i starszym wieku. Oprócz bardzo nieprzyjemnych dolegliwości i odczuć, stwarza również poważne ryzyko doznania urazu. Leczenie zachowawczne polega na stopniowym zmniejszaniu wrażliwości i pobudliwości układu kanałów półkolistych zawierających otolity i ściśle związane jest z przyjmowaną pozycją głowy jak i zmianą tej pozycji.

Kompensacyjne przystosowanie się do zawrotów i utraty równowagi utrwala się i ukierunkowuje zachowanie pacjenta. Z czasem przestaje wystarczać do pewnego siebie funkcjonowania. Pacjent unika sytuacji prowokujących objawy. Może to wiązać się z istotnym ograniczeniem funkcjonowania. Oprócz leczenia zasadniczego (lekarskiego) drugim filarem postępowania jest trening ruchowy. Przyjmuje on postać czynną, jak i bierną (egzekwowaną przez terapeutę). Wykorzystuje on wtedy odpowiednie techniki manualne, połączone ze zmianą pozycji. Kolejne składowe terapii obejmują narząd wzroku, orientację w przestrzeni, reakcje równoważne, zdolność do poruszania się w danych kierunkach i tempie oraz opiekę psychologiczną. Jednym z filarów leczenia rehabilitacyjnego jest kontrolowane i stopniowe wywoływanie znanych pacjentowi objawów celem adaptacji i ich wyeliminowania.

Przyczny zaburzeń utraty równowagi należy różnicować podczas diagnostyki, gdyż po dużej części podobne objawy zawrotów głowy podejmuje się nieco inną formą terapii. Z równowagą powiązan są również takie zaburzenia jak: lęk przed chodzeniem, zespół poupadkowy, zespół kruchości, czy osłabienie narządu ruchu, koordynacji i sterowania chodem przez układ nerwowy. Są one związane między innymi z postępującym procesem starzenia się i sumującymi się objawami różnych chorób.

Najważniejszym czynnikiem instytucjonalizacji w wieku starszym (oddania do domu opieki) jest kliniczne osłabienie kontroli i wykorzystania mięśnia czworogłowego uda. Inaczej mówiąc, brak dostatecznej siły w nogach eliminuje osobę w stopniu znacznym z samodzielnego zaspokajania własnych potrzeb, nie tylko w odniesieniu do środowiska zewnętrzengo, ale przede wszystkim we własnym domu.

Innego rodzaju zaburzenia równowagi a co za tym idzie chodu, wynikają z osłabionego układu krążenia i często są skutkami innych, poważnych chorób. Przyjmowanie dużej ilości leków w wieku starszym znacząco wpływa na tolerancję wysiłku i zaburzeń ortostatycznych. Głównym priorytetem działania jest zapobieganie upadkom. Ich skutki i następujące unieruchomienie niejednokrotnie dożywotnio pozbawiają osobę poszkodowaną możliwości znaczącego dla niej ruchu. Ciężar możliwości lokomocyjnych chorego i ambulacji spada wtedy na opiekunów rodzinnych i zawodowych.

Podane dane procentowe odnoszą się do oceny mobilności, która jest jedną ze składowych badania ryzyka wystąpienia upadku. Mobilność w świecie nauki jest obecnie uważana za jeden z najbardziej kluczowych elementów branych pod uwagę w odzyskiwaniu bądź rozwijaniu sprawności motorycznej. Do uzyskania danych do analizy stosuje się wybrane baterie testów, mierzących obiektywnie możliwości i postępy terapii. Na ich podstawie określa się rzeczywiste ograniczenia chodu i zmiany pozycji. Uwzględnia się medyczne, psychospołeczne, rehabilitacyjne i środowiskowe składowe oddziaływań. Urazy powstałe na skutek upadku nieraz dożywotnio eliminują osobę starszą z samodzielnego względnie życia.

Lęk przed chodzeniem sprzyja mniejszej częstotliwości podejmowania się przemieszczania siłą własnych nóg, coraz bardziej uzależnia osobę o obniżonej sprawności od pomocy ortopedycznych, sił kręgosłupa opiekuna, wpływa na jakość i bezpieczeństwo chodu, jak i zdolność do wykonywania codziennych czynności, czy możliwości przebywania poza domem.

Przełamywanie barier, oprócz wysiłku fizycznego, prowadzone jest poprzez psychologiczną adaptację. Osiągana możliwość działania idzie w parze z coraz większą aktywnością ruchową. Właściwym dla postępowania miejscem jest środowisko domowe i oparte na nim codzienne, rutynowe czynności.

Możecie Państwo kontaktować się ze mną przez cały tydzień w celu uzyskania pomocy.