Demencję można próbować zrozumieć z różnych punktów widzenia. Najmniej rozumiemy trudności z punktu widzenia chorego. Szukając stałej metody mierzymy postęp choroby ilością zmian jakim musimy sprostać. Patrzymy na środki zaradcze ulokowane na drabinie hierarchi. Chcemy zapewnić o największej wdzięczności wyrazu jakim jest opiekuńcza miłość i szereg czynności codziennych oraz okazjonalnych w które wkładamy serce. "Degradacja" środków jakimi zmierzamy do celu odbija się na naszej psychice, spada satysfakcja i samoocena. Zawodzi zdrowie psychiczne i komplikują się relacje.

Zapominamy czy raczej nie myślimy w pierwszej kolejności o ciele, organizmie osoby chorej na demencję. To właśnie w nim zamyka się na powrót kwiat osoby, której doświadczaliśmy w otwartości i kontraście przez całe życie. To właśnie z ciała płyną informacje do mózgu o stanie rzeczy. To przez ciało i jego zmysły docieramy do mglistej doliny, gdzie w małym zamku rezyduje całkiem otwarty na doświadczenie człowiek. Nie wiemy, że to narzędzia są przekazem - z czasem jedynym środkiem dotarcia do kochanej osoby z codziennym jak i wyjątkowym komunikatem.

Nowoczesna fizjoterapia wystarczająco dobrze poznała metody ruchowe by adresować trudności funkcjonalne pacjentów. Jednak współpracę wokół etapu starości utrudnia często brak możliwości pracy z "klasycznym" umysłem wykonującym polecenia lub chociaż rozwiązującym problemy.

Demencja narzuca całkiem inną "mapę" i posiada własne kryteria oceny tego co dzieje się wokół. Nie rozumie po co jest dany ruch naturalny, jak i po co zorganizowane jest otoczenie i na czym polegają podsuwane propozycje. Pacjent nie jest też dzieckiem i może nie podążać za formą "zabawy", która ma wyciągnąć go ze stagnacji, poprawić humor i przekonać, że najbliższa rodzina i zatrudnieni opiekunowie chcą dobrze - i właśnie takiej reakcji finalnie oczekują.

Jednak uśmiech opiekunów staje się coraz bledszy i blaknieje właśnie w powtarzającym się momencie i geście NIEZROZUMIENIA. Rehabilitację w demencji stosuje się szeroko na całym świecie i wiele osób jest w tej dziedzinie znakomitymi terapeutami. Dlaczego więc tak ciężko wyobrazić sobie proces, relację i sukcesy na tym polu?

Często mówimy o skuteczności, odpowiednim podejściu, metodzie czy o holistycznym i komplementarnym leczeniu. Spróbujmy jednak posłuchać osoby chorej i usłyszeć jej zdanie na temat tego co działa. Pozwólmy terapucie na przełożenie sygnału na nasz język a nam opiekunom dajmy możliwość bycia gotowym do otrzymania zaufania o które tak bardzo się staramy. Nam też potrzebne jest nowe otwarcie.

Postępowanie fizjoterapeutyczne w demencji zakłada funkcjonowanie pacjenta i rodziny w świecie diagnozy lekarskiej, leczenia farmakologicznego, opieki podstawowej i specjalistycznej oraz dopuszczania do świadomości nieuchronności postępu choroby i próby akceptacji kierunku zmian. Opieka rehabilitacyjna ma za zadanie poprawę bieżącego funkcjonowania, ułatwienie pracy opiekunom i spowolnienie progresu choroby.

Możecie Państwo kontaktować się ze mną przez cały tydzień w celu uzyskania pomocy.